بدون تعارف رو دیشب دیدم، مصاحبه با خانواده شهید مرتضی ابراهیمی، شهید امنیت شهریار، با دو فرزند، یکی ۷ ساله و اون یکی ۴۳ روزه. چقدر سوک بود.خصوصا اونجا که همسرش میگفت، مرتضی پیش ماست، بچه رو میذارم زمین میگم مرتضی نوبت توعه، من خسته شدم. خیلی درک میکنم این جمله رو.من از صبح که همسری میره، لحظه شماری میکنم تا عصر که برگرده، تا کمکم باشه. حالا نمیتونم تصور کنم برگشتی در کار نباشه. :(( خدا صبر و توان بده به خانواده اش.
+ بعضی ازخودگذشتگی ها، اصلا در تصورم هم نمیگنجه .
+ منبع:روزهای رنگی ارکیده
درباره این سایت